Հայկական սփյուռքը օտար միջավայրում իր կյանքը կարգավորելու և ազգային ինքնության գոյատևումը ապահովելու համար ունի անհրաժեշտ սոցիալական (համայնքային) կայացած ինստիտուտներ: Վերջիններիս շարքում էթնիկ մեդիան[1] ներկայիս գլոբալացվող ժամանակաշրջանում կարող է դառնալ էթնիկ և մշակութային ինքնության պահպանման առանցքային ինստիտուտներից մեկը:
Մի կողմից, էթնիկ մեդիան կարևոր դեր է խաղում աշխարհով մեկ սփռված հայերի ամենօրյա կյանքում, ընդունող երկրի հասարակության մեջ նրանց ինտեգրման, ինքնության պահպանման և հայրենիք-սփյուռք հարաբերությունների սերտեցման գործում: Մյուս կողմից, սփյուռքյան մեդիան արտացոլում է համայնքի քաղաքական, սոցիալ-տնտեսական, մշակութային կյանքի ընթացիկ վիճակը, փոփոխությունները և մարտահրավերները, խնդիրներն ու սպասումները: Ինչպես նաև էթնիկ մեդիայի միջոցով կարող է ստեղծվել տրանսազգային կոմունիկացիոն ցանց հայրենիքի և սփյուռքի գաղթօջախների միջև, ձևավորվել ընդհանուր արժեքային համակարգ:
Աշխատանքները կլինեն որպես էթնիկ մեդիայի ուսումնասիրման փորձ՝ հիմնվելով սփյուռքի, մեդիայի և կոմունիկացիայի հետազոտության, ազգագրության և սոցիոլոգիայի տեսական ու մեթոդաբանական շրջանակների վրա:
[1] Էթնիկ մեդիան լրատվամիջոց է, որն արտադրվում է տարբեր երկրներում բնակվող ներգաղթյալների, ռասսայական, էթնիկ և լեզվական փոքրամասնությունների, ինչպես նաև տեղաբնիկների համար և կողմից: Գրականության մեջ կիրառվում են փոքրամասնության մեդիա, ներգաղթյալների մեդիա, սփյուռքյան մեդիա և համայնքային մեդիա տերմինները ևս: Սակայն ամենահաճախ կիրառվողը և բնորոշողը էթնիկ մեդիա եզրույթն է:
